Juridische Vraagbaak

Vraag 

Bij klager is een (gouden) kroon getrokken door de kaakchirurg. Er is op dat moment niet aan klager gevraagd wat er met deze kies moest gebeuren (en of hij deze bijvoorbeeld mee naar huis wilde nemen). Enkele dagen later komt klager op controle, en hoort daar dat de kies is gedoneerd aan een goed doel. Klager is erg boos dat dit zonder zijn instemming is gebeurd, en wil hier een financiële tegemoetkoming voor. De kaakchirurg geeft aan dat hij nooit aan patiënten vraagt of ze hun tand/kies willen meenemen, maar dat ze deze uiteraard wel meekrijgen als ze dit zelf aangeven. 

Hoe zit het hier juridisch? Wie is eigenaar van zo’n kroon / kies, en moet een kaakchirurg toestemming vragen voordat ze dit materiaal weggooien of doneren?

 Overigens vind ik dat dit proces geen schoonheidsprijs verdient, ook al zou het juridisch gezien wel mogen. Daar hebben we dus sowieso al aandacht voor.

 Klachtenfunctionaris

Vraag 

Als zorgorganisatie hebben we verschillende locaties. Deze vraag betreft een woonlocatie (WLZ).
Op deze locatie wonen meerdere cliënten, sommige hebben wel en sommige hebben geen wettelijk vertegenwoordiger. Op deze locatie zijn er erg veel klachten, die voor iedereen gelden (dus niet op een specifiek individu). Nu hebben alle cliënten en alle verwanten zichzelf verenigd. Er zijn 3 verwanten die namens alle cliënten en verwanten hun klacht in willen dienen. Dit zijn dus geen wettelijk vertegenwoordigers, maar 3 gekozen verwanten die namens iedereen spreken.
Zij hebben ook een gemeenschappelijk emailadres aangemaakt met toegang voor iedereen.
Alle cliënten en verwanten gaan hiermee akkoord (ondertekening dat men het goed vindt zich te laten vertegenwoordigen door). Het betreft klachten als niet goed uitvoeren van medische handelingen, bejegening en dergelijke. Er is een gezamenlijk zwartboek opgemaakt waarin alle klachten beschreven staan (zonder namen of verwijzingen).
De organisatie wil NIET in gesprek met de vertegenwoordiging, enkel met iedere individu.
Een klacht is individueel, geen zekerheid of iedereen dezelfde klacht heeft. 
De vertegenwoordigers geven aan dat ze enkel als vertegenwoordiging in gesprek willen.
Individueel is al veel geprobeerd, niet gehoord. Gezamenlijk is het beter te verwoorden, betere ondersteuning. De klachten zijn niet individueel.
Hierdoor ontstaat er een impasse.
Als we de wetgeving zelf raadplegen of anderen om advies vragen krijgen we wisselende antwoorden. Enerzijds dat een cliënt of verwant die wettelijk vertegenwoordiger is zelf kan bepalen of ze een vertegenwoordiger inzetten om namens hen te spreken, al dan niet met een getekende akkoordverklaring van ieder individu.
Anderzijds dat iedere klacht individueel is en individueel moet worden ingediend ook al gaat het 20x over exact dezelfde klachten. De organisatie houdt voet bij stuk, enkel individueel. De vertegenwoordiging houdt ook voet bij stuk, enkel gezamenlijk klagen.

Vraag: mag een klacht door een daartoe aangewezen vertegenwoordiger worden ingediend?
Welke eisen zitten hieraan vast 

Klachtenfunctionaris

Vraag

Mag, op verzoek van de zoon/1e contactpersoon van een bewoonster met dementie (PG afdeling), een vriendin van bewoonster/moeder het 1e contactpersoonschap overnemen? Op welke wijze moet dit worden geregeld?

Toelichting op de casus
Er is discussie bij een verpleeghuis over het 1e contactpersoonschap van een bewoonster. Sinds opname staat de zoon geregistreerd als 1e contactpersoon. Zoon is geen mentor (van zijn moeder) maar wel haar (niet benoemde) wettelijke vertegenwoordiger. Er is ook een betrokken vriendin in beeld die zich sinds kort als de 1e contactpersoon presenteert (met instemming van de zoon). Deze vriendin heeft de afgelopen weken op meerdere momenten onvrede/klachten geuit en recent een formele klacht ingediend bij de locatie.
De issues die hierbij spelen zijn:
De locatie heeft het standpunt dat de vriendin geen 1e contactpersoon is (en kan zijn). Daarom wordt er niet inhoudelijk gereageerd op de klacht richting deze vriendin. Hierbij wordt beargumenteerd dat de zoon de 1e contactpersoon en wettelijke vertegenwoordiger is van zijn moeder, waardoor de inhoud van de brief alleen met hem besproken kan worden. Heeft zoon in deze situatie niet gewoon het recht om de vriendin bij dit gesprek te laten aansluiten? En heeft de vriendin, met/zonder haar rol als wettelijk vertegenwoordiger, recht op een inhoudelijke reactie op de klacht, uiteraard in aanwezigheid van de zoon?
De locatie heeft als standpunt dat er geen medische informatie kan worden gedeeld met deze vriendin, aangezien zij geen directe familie is of mentor. Klager is het hiermee oneens, omdat er in de afgelopen periode al dermate veel (medische) informatie over cliënte gedeeld zou zijn met haar (wat zij met terugwerkende kracht dan alsnog als een AVG-overtreding beschouwt).

Wens wijziging 1e contactpersoon:
Vriendin heeft aangegeven dat zij, met instemming van de zoon uiteraard, de rol van de 1^e contactpersoon wil overnemen. Zo kan zij ook zelf met de locatie haar onvrede over de zorgverlening bespreken. Op welke manier moet dit worden geregeld?

● Optie 1. Kan vriendin misschien ook door zoon worden gemachtigd om op te treden als wettelijke vertegenwoordiger zonder dat de gang naar de rechter gedaan wordt? Bijvoorbeeld door een schriftelijke verzoek/verklaring van zoon (ondertekend) waarin hij aangeeft dat hij zijn rol als 1e contactpersoon overdraagt naar de vriendin?
● Optie 2. Met een gang naar de rechtbank waarbij op verzoek van zoon zijn rol als wettelijk vertegenwoordiger van zijn moeder wordt overgedragen aan de vriendin (of een eventuele derde)? Wat zou in deze situatie dan redelijk zijn om te verwachten vanuit de locatie in een eventuele afwachting van een aanvraag bij de rechtbank? Dat de locatie formeel wacht tot de rechterlijke uitspraak en dan pas in gesprek gaat met vriendin? Of vriendin al meteen als 1e contactpersoon benutten omdat het aannemelijk is dat de rechter het verzoek van zoon toch zal inwilligen?
● Optie 3. Op een andere manier waar nog niet aan is gedacht?

Klachtenfunctionaris

Vraag 

Een patiënt vraagt bij de Huisartsendienst haar dossier op uit 2005 en 2006.
In 2011 is de organisatie overgestapt naar een andere leverancier voor de dossiervoering. Hierbij is er een bulk dossiers over de periode 2008-2011 aangeleverd aan de huisartsendienst. Hier zitten de dossiers van 2005 en 2006 dus niet in.
De oude leverancier bestaat niet meer en de nieuwe heeft de conversie tot en met het jaar 2008 uitgevoerd en de jaren ervoor dus niet.

Nu werd de bewaartermijn in 2005 van 10 jaar verhoogd naar 15 jaar. In 2020 werd dit van 15 jaar verhoogd naar 20 jaar op grond van een WGBO-wijziging. Ook is daarbij het moment waarop de bewaartermijn aanvangt gewijzigd. De bewaartermijn gaat in vanaf de laatste wijziging in het dossier. Dat is dus één datum voor alle gegevens in het dossier. Dit kan dus betekenen dat bepaalde medische gegevens veel langer bewaard blijven dan voorheen.

Vraag: had de organisatie nu, anno 2024, deze dossiers uit 2005 en 2006 inderdaad nog moeten hebben en zo ja wat is de consequentie van het niet hebben van de dossiers?

Klachtenfunctionaris